Wersji opowieści o Kopciuszku było już wiele. Kopciuszek - piosenkarka, tancerka, cyborg i można byłoby tak
wymieniać długo. Czy to za sprawą ekranizacji jednej z najpiękniejszych i
najbardziej wzruszających baśni, czy poruszenia nowego nurtu w literaturze,
odczytujemy na nowo historię Pięknej i Bestii…
Bardzo lubię poznawać nowe historie oparte na dobrze znanych
baśniach, wcześniejszych historiach. Ale z drugiej strony, czy to nie jest
troszkę pójście na łatwiznę korzystać ze stelaży dobrych, lubianych i tylko
nakładać na nie nową tkaninę i ozdoby? Mam tu pewien dylemat. Przecież mówi
się, że najbardziej lubimy te piosenki, które już znamy.
Zatem jak do tematu podeszła autorka bestsellerowej już
powieści „Dwór cierni i róż”?
Świat podzielony jest na ten ziemski, zwyczajny i ten
magiczny, który rządzi się swoimi prawami, jest potężny i zamieszkany przez
niezwykłe stworzenia. Jest podzielony murem i żadna ze stron nie powinna jej
przekraczać. I właśnie złamaniem tego zakazu rozpoczyna się ta historia. Groźne
zwierzę odważyło się przejść z Prythianu do świata ludzi, gdzie czekała go
śmierć. Łowczyni Feyra długo się nie wahała przed napięciem strzały i
wystrzeleniem jej w stronę potwora. Jednak mord na magicznej istocie nie może
obyć się bez kary.
Nasza główna bohaterka jest jedynym żywicielem rodziny. Jej siostry
i ojciec, to najbardziej zapatrzone w siebie, leniwe i pełną świadomością tego
słowa – głupie postacie. A mimo to dbała o nich ze wszystkich swoich sił.
Musiała jednak poddać się każe i opuścić swoje ziemie aby do końca życia
zamieszkać u boku magicznych stworzeń.
Jak rozwinie się ta historia? Czy wojowniczka Feyra tak po
prostu podda się każe? Kogo spotka na swojej drodze i jak potoczy się los
dziewczyny oraz jej bliskich?
Nie wiem co myśleć o tej książce. Zamykając ją byłam
oczarowana. Myślę, ze miało na to bezpośrednio wpływ zakończenie, które porywa
czytelnika i miota nim na prawo i lewo. Nawiasem mówiąc pewne motywy z końcowej
akcji już chyba gdzieś kiedyś czytałam i nie był to do końca autorki
pomysł pani Maas. Wracając jednak do
odbioru książki. Zakończenie faktycznie trzymało w napięciu i po zamknięciu
książki stwierdziłam, że koniecznie muszę przeczytać kolejny tom. Ale tak po
dłuższym zastanowieniu i analizując całość, prawda wcale nie mieni się tak
kolorowo.
Miałam spore trudności w tym, aby wbić się w całą tą
historię. Początek mi się dłużył i czasami zmuszałam się do czytania dalej, z
nadzieją, ze będzie lepiej. I właściwie było, tylko że akcja okazała się bardzo
nierówna. Czasami czytałam z zapartym tchem, a za chwilę przerzucałam leniwie
kartki licząc ile zostało do końca rozdziału. Były fragmenty, które mi się
dłużyły, ale też takie, które zwyczajnie irytowały. Autorka chyba nie do końca
przemyślała linię wydarzeń, bo niektóre wydawały się wręcz niewiarygodne i
infantylne. A nie tego oczekuje się od książki, która ponoć należy do całkiem
niezłych.
Zastanawia mnie też to, do kogo kierowana jest ta książka.
Bo to, że bohaterami są młodzi ludzie i to, ze promowana jest jako książka dla
młodzieży, po lekturze trochę mnie zdziwiło. Nagromadzenie tak wielu scen
erotycznych i podobnych podtekstów jest naprawdę imponująca. Czy faktycznie
potrzebna? Nie jestem tego pewna.
Same postacie są bardzo różne. Jedne lepiej, drugie gorzej
wykreowane. Opierając się jedynie na tym tomie, to te główne naprawdę potrafiły
zirytować i miałam nimi ochotę potrząsną. Raziła tu trochę niekonsekwencja w
ich zachowaniu. Natomiast bardziej przekonały mnie do siebie postacie, których
rzadziej mieliśmy przyjemność spotykać na kartach powieści. Amarantha, Rhysand,
czy służąca. Ale cóż. Przynajmniej dostaliśmy coś na pocieszenie.
Z mojej opinii można wnioskować, ze książka mi się nie
podobała i uważam ja za coś złego. Tak jednak nie jest. Przyjemna lekka książka fantastyczna, której
jednak nie udało się uniknąć wad i niedociągnięć. Mino wszystko warto
przeczytać. Choćby po to, aby samemu wyrobić sobie o niej opinię. Czy sięgnę po
drugi tom? Tak. I to już niedługo.
Grupa Wydawnicza Foksal, Uroboros 2016, str. 524
Ocena
7/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz